Ik zat op het balkon bij mijn moeder. We dronken koffie en bekeken Den Haag, van de bovenkant. Dat doen we allebei graag. Mijn blik dwaalde af. Ik constateerde dat ze er goed in geslaagd was iedere vierkante centimeter van haar balkon te benutten. Overal vrolijke potten met planten en bloemen. Mijn oog viel op haar ‘kruidentuintje’. De potten met salie, tijm, oregano en basilicum in de hoek. Alles prachtig in bloei. Nou interesseert dit mij momenteel bovenmatig. Ik ben namelijk druk in de weer geweest met aarde en zaden en zelfgefabriekte mini-kasjes. Mijn bieslook staat er dapper maar armetierig bij. Genoeg voor 1 frisse salade, meer is het niet ben ik bang. De oregano houdt zich al weken verstopt onder de aarde en de tijm heeft gewoon nog wat tijd nodig, is mijn analyse. Van de basilicum heb ik echter hoge verwachtingen. Daar zit echt een flinke oogst aan te komen. Vandaar mijn interesse. ‘Wat geweldig’, wees ik op de potten. ‘Heb je die allemaal zelf geplant?’
‘Welnee joh’, antwoordde mijn moeder, ‘ik heb ze als plantjes gekocht en in potten gezet. Ik zorg wel heel goed voor ze’ voegde ze er tevreden aan toe. ‘Het is ontzettend lastig met die kruiden. Mark van de bio-markt zegt dat je pas echt een goede huisvrouw bent als je je eigen basilicum kunt oogsten’.

Terug thuis bestudeerde ik mijn basilicumplant aandachtig. Ik grijnste breed. Volgens mij vindt Mark mij wel een goede huisvrouw! Ik ben denk ik geslaagd!  (zoals de pinautomaten in de winkels – #hetnieuwebetalen – elke keer zo enthousiast vermelden)

2 reacties

Plaats een reactie