We waren aan het opruimen geslagen. Er moest nodig een ritje naar de Kringloop worden gemaakt want de berg onmogelijke voorwerpen bij de voordeur groeide gestaag. ‘Deze mag niet weg’, riep mijn dochter verbolgen, ‘die wil ik wel hebben!’ Ze trok een klein kastje onder een oud kinderzitje en een overtallige wasmand vandaan. Het sleutelkastje. Ik herkende het meteen want ik heb het kastje zelf gekocht, een paar jaar geleden. Destijds overtuigd dat het vreselijk handig zou zijn en van pas zou komen in ons toen nog nieuwe huis. Nadat het jaren stof stond te vergaren onder de trap, besloot ik wijs dat wij toch niet zo’n goede match waren, het sleutelkastje en ik. Mijn dochter zag echter mogelijkheden en daardoor bekeek ik het ding ook weer met andere ogen. Samen hebben we het kastje helemaal mooi gemaakt; we knipten, scheurden en plakten illustraties en foto’s uit tijdschriften, op het deurtje, de bovenkant en zelfs de binnenkant werd voorzien van een leuk rood stipje. Soms zou ik het heel anders aanpakken en jeukten mijn handen, maar ja, het was niet langer mijn kastje maar het kastje van mijn dochter. En het eindresultaat is natuurlijk geweldig!
Toen het kastje klaar was zochten we een mooi plekje aan de muren van haar kamer. Wat bleek, de kamer was eigenlijk best wel een puinhoop. Verbijsterend wat een zevenjarig meisje aan spullen verzameld, waarvan zeker de helft – dat zag ik meteen – functieloos. Dus….we hebben geruimd! Het ritje naar de Kringloop werd alsmaar noodzakelijker en de kamer steeds leefbaarder en leuker. Uiteindelijk besloot ik dat er een timmerman aan te pas moet komen: deze kamer schreeuwt om nieuwe kastruimte onder het schuine dak. En ook om een lik verf. Dat laatste kan ik dan zelf nog wel. Maar waar het me om gaat: de sneeuwbal is gaan rollen! Door het kastje, het knutselen, het plekje zoeken, opruimen en plannen maken voor de toekomst is de boel in beweging gekomen. Het hele proces geeft mijn dochter maar ook mijzelf heel veel plezier en energie! Leuk. En, bedenkt de coach in mij zich dan opeens; gaat het eigenlijk niet altijd zo? Moet je niet gewoon ergens een klein beginnetje maken, één stapje zetten en gaat de sneeuwbal dan niet als vanzelf vol nieuwe energie met je aan de rol? En is het nieuwe jaar niet een uitgelezen moment voor zo’n stap(je)? Lijkt mij wel! Succes, go for it!
loesvanrosse.nl 