“Ik vind het eigenlijk wel lekker, deze opgelegde rust”. Deze zin heb ik opmerkelijk vaak gehoord afgelopen maanden. Vaak gevolgd door een diepe, ontspannen zucht.
Wat is er dan precies zo lekker?, was daarop mijn vraag. Hier een paar antwoorden:
“Nou gewoon, dat het allemaal niet zo hoeft”.
“Nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar zelfs minder sociale verplichtingen bevalt me heel goed. Ik houd écht van mensen, maar nu het niet mag, blijk ik dat heerlijk te vinden”.
“Wat scheelt het dat ik niet hoef te reizen naar werk! Ik kan nu ’s ochtends rustig op m’n gemak aan de dag beginnen. Dat maakt echt uit!”.
“De druk is er af. Ik hoef niet van het een naar het ander te hollen. Ik heb nooit gemerkt dat het eigenlijk best wel veel was”.
“De stilte op straat, de schone lucht. Het voelt alsof alles op adem komt”.
En ga zo maar door.
De cliënten die ik begeleid in verband met stress- en burn-out verschijnselen, reageerden over het algemeen heel relaxt. Zij hebben al een crisis doorgemaakt; het moment waarop ze beseften dat het zo niet langer kon. Zij hebben al eerder een stap teruggedaan en zijn op lager tempo gaan leven. “Wel lekker dat iedereen nu met mij mee doet”, merkte een van hen op.
Ik hoop zo dat we iets van de rust die deze periode met zich meebrengt, kunnen vasthouden!
loesvanrosse.nl 