Voedselpolitie

Bij ons was alles bruin op tafel. Bruine rijst, bruine saus, bruine notenballetjes. En natuurlijk aten we de groenten van het seizoen. Ik herinner me eindeloze winters vol knollen. Knollen, raapstelen, nog meer knollen, schorseneren, knollen…. Ik heb een knolletje te veel op zal ik maar zeggen.
We kregen geen snoep. Heel af en toe een laurierdropje misschien. Maar meer dan een droge kracker of een vijg zat er meestal niet in. Ik ben heel dol op mijn moeder, begrijp me niet verkeerd. Maar ik heb er echt onder geleden. Als reactie, lepelden mijn zussen en ik toen we eenmaal op kamers gingen, potten pure Nutela leeg. We gingen ons te buiten aan alles wat we als kind niet kregen. Maar als ik er zo over nadenk was dat eigenlijk maar van korte duur. We gaan allemaal toch redelijk bewust met eten om. Ik ben altijd producten blijven kopen in de biologische winkel. Bijvoorbeeld brood, perensap of amandelpasta. En toen ik zelf kinderen kreeg, koos ik ook bewust voor gezonde voeding. Zodra mijn zoontje vaste voeding mocht eten, kookte ik groenteprakjes van verse producten. Ik gaf mijn kinderen diksap en rijstwafels als tussendoortjes en verder een lekker fruithapje op z’n tijd. Het waren welvarende tevreden peutertjes. Mijn kinderen kregen de eerste jaren van hun leven nauwelijks suiker of ongezonde voeding. Dacht ik.
Tot ze begonnen te praten. Op dat moment krijg je als ouder toch opeens de beschikking over een heleboel meer informatie. Zo kreeg ik al gauw te horen dat een crèchegenootje van mijn dochter blauwe smurfenchocoladepasta met een dipkoekje trakteerde. Er limonade bij de middagboterham werd gedronken. Mijn zoon met zijn groepje op een rustige dag naar McDonalds was geweest. Dit laatste vond ik zo shockerend dat ik de volgende dag persoonlijk verhaal ging halen bij de crècheleidsters. Ze keken me verbaasd aan. ‘Maar hij vond de frietjes heel lekker’ probeerde één van hen mij gerust te stellen. Ik begreep al gauw dat we elkaars taal niet spraken. Maar ik voelde me zo’n sukkel. Als ik bedacht wat ze allemaal al achter hun mini kiesjes hadden, was het überhaupt een wonder dat ze die rijstwafels en diksap van mij nog accepteerden. Het heeft echt even geduurd voordat ik van deze klap was hersteld. Ondertussen heb ik besloten dat ik never nooit van de ‘voedselpolitie’ wil worden. Zo noemt mijn zwager die natuurvoedingstic die hij in ons gezin meent waar te nemen. Ik vind het vaak behoorlijk lastig om te bedenken waar ik goed aan doe. Wil ik mijn kinderen als enige op school boterhammen met marmiet meegeven in hun broodtrommels? Nee, natuurlijk niet. Maar ik wil ook niet mee gaan in de smurfenchocoladezooi. Dilemma. Het heeft even geduurd voor ik tot een oplossing kwam. Sinds enige jaren hang ik nu met hart en ziel en in volle overtuiging het motto ‘alles met mate’ aan. Het maakt mijn leven een stuk gemakkelijker. En hopelijk dat van mijn kinderen ook….

foto: www.moestuinwebshop.nl