Marieke Sweens, oprichtster van Poco Loco!

Ik kom zoveel leuke vrouwen tegen in Leiden en omgeving. Inspirerend, bevlogen, wijs en kundig. En allemaal – zo mooi vind ik dat – vol toewijding en heel authentiek bezig zichzelf neer te zetten in een product of dienst. Wat een aanbod! Daar moet ik wat mee dacht ik bij mezelf. Daarom stel ik af & toe een Leuke Leidse Vrouw aan je voor op mijn blog. Een vrouw die mij inspireert! Vandaag een Leuke Leidse uit Oegstgeest, Marieke Sweens, oprichtster van Poco Loco.

Wie ben je?
Ik ben Marieke Sweens, in 1968 geboren in Leiden en sinds een jaar of vijf woonachtig in Oegstgeest.

Wat is jouw zaak?
Mijn zaak is een missie. Al jaren worstel ik met invloed op het dagelijks leven, en dus ook op werk, van de psychische aandoening die ik heb. In de privésfeer is het al ingewikkeld om de juiste balans te vinden tussen wat goed voor mezelf is en de verwachtingen die mensen van mij hebben, op werk bleek dat nog veel moeilijker. Tegen vrienden en familie durfde ik wel te zeggen wat er met me aan de hand is, maar tegen collega’s niet, laat staan tegen mijn leidinggevende. Veel te bang was ik dat ik voortaan alleen nog maar zielig gevonden zou worden, of een aansteller, dat ik niet meer serieus genomen zou worden, dat ik alleen nog maar met fluwelen handschoenen aangepakt zou worden. Het gevolg? Dat ik altijd op mijn tenen liep. Bang om niet voldoende te functioneren, bang om door de mand te vallen (“Zie je wel? Ze is toch anders dan we dachten”), bang om functie-eisen eigenlijk niet aan te kunnen. Gesprekken bij de koffieautomaat meed ik zoveel mogelijk, want stel je voor dat collega’s zouden vragen of ik nog wat leuks ging doen in het weekend. Ik heb de avonden en het weekend hard nodig om te herstellen van de vermoeidheid van werk – iets leuks doen zit er nauwelijks in.
Maar wat gebeurde er? In plaats van dat ik mezelf op deze manier beschermde, raakte ik juist totaal uit balans. En toen bedacht ik: mezelf zo onzichtbaar maken, zo’n belangrijk onderdeel van mijn persoonlijkheid verborgen houden, dat werkt niet. Hoe eng en moeilijk het ook is, ik moet uit de kast komen met mijn psychische kwetsbaarheid. Dat deed ik, heel voorzichtig – en ik knalde keihard tegen vooroordelen en onbegrip op. Voor de kleinste dingen die werken voor mij makkelijker zouden kunnen maken, bijvoorbeeld de mogelijkheid om af en toe thuis te kunnen werken, moest ik hele gevechten leveren. Op werk is er pas aandacht voor ziekte als je erdoor verzuimt. Dat is vrij logisch voor veel lichamelijke aandoeningen, maar als je een psychische stoornis hebt kun je meestal gewoon werken. Alleen ben je misschien wat minder flexibel, sneller uit evenwicht dan ‘gewone’ medewerkers. Maar met kleine aanpassingen en vooral met enige kennis van wat een psychische ziekte nou eigenlijk is kunnen leidinggevenden daar prima rekening mee houden en ook uit mensen met een steekje los het beste naar boven halen. En dat is mijn missie, om dat duidelijk te maken. Iemand met een psychische stoornis is net zo getalenteerd, deskundig en professioneel als ieder ander.

Wat inspireert je in je werk?
Mijn missie om mensen met een psychische stoornis op de werkvloer zichtbaar te maken heb ik Poco Loco gedoopt: een tikkeltje gek. Bij mijn werkgever, de gemeente Leiden, geef ik presentaties aan de managementteams van de verschillende afdelingen waarin ik aan de hand van persoonlijke voorbeelden en zakelijke feiten laat zien hoe gewoon het is dat er op de werkvloer mensen rondlopen met een psychische aandoening, en hoe raar men daar vaak mee omgaat. De leidinggevende van een collega zei bijvoorbeeld, toen ze hem over haar bipolaire stoornis wilde vertellen: “Dat is privé, dat bewaar je maar voor thuis!” Een andere sloeg letterlijk haar handen over haar oren. “Ik wil er niks van weten”, zei ze. Mijn eigen leidinggevende zei destijds, toen ik vertelde dat ik borderline heb: “O, daar weet ik niks van. Had je nog iets anders te melden?”
Juist het feit dat ik daar sta als ervaringsdeskundige én als een medewerker die goed en betrouwbaar is in haar werk, maakt dat deze presentaties confronterend zijn voor de toehoorders. Eyeopeners. En een heel goede manier om openheid te creëren om erover verder te praten. Want dat is vaak het probleem: er drukt een enorm stigma op psychische aandoeningen. Zowel om een psychische aandoening te hebben, als om erover te praten. En om die openheid te bewerkstelligen, te zien ontstaan, dat is ontzettend inspirerend.

Hoe bevalt het tot nog toe?
Wat me heeft verrast en ook een beetje overrompeld, is het succes tot nu toe van Poco Loco. Er is geen vergelijkbaar project in Nederland, opgezet door een ervaringsdeskundige en gericht op werkende mensen. Alleen bij Shell is er iets wat erop lijkt voor medewerkers met een autistische stoornis.
Het is heel spannend, maar vooral erg leuk, dat ik daarom regelmatig benaderd word door allerlei organisaties. Zo gaf ik een workshop op een symposium over re-integratie en werk van het Leids Informatiepunt GGZ, is er een samenwerking ontstaan met stichting Samen Sterk tegen Stigma die bezig is een landelijke campagne op te zetten rond psychische stoornissen en werk en ga ik waarschijnlijk een bijdrage leveren aan de Leidse viering van Internationale Vrouwendag op 8 maart. Al eerder schreef ik mee aan een creatief zelfhulpboek: Opkrabbelen nadat je op je bek bent gegaan van Karin Ramaker.

Kun je met iemand sparren als je daar behoefte aan hebt?
Al voordat ik mijn missie op mijn eigen werk begon uit te dragen en voordat ik met de presentaties begon, vond ik via social media, m.n. Twitter en LinkedIn, verschillende sparring partners. Om een netwerk op te bouwen zijn social media voor zzp’ers maar ook voor mensen als ik ideaal. Ik was nooit zo ver gekomen zonder de vele tips, ideeën en voortdurende ondersteuning op elk gewenst moment via Twitter. Het heeft me onder andere de samenwerking met Samen Sterk tegen Stigma opgeleverd.
Door mijn openheid op werk over mijn eigen psychische kwetsbaarheid heb ik bovendien verschillende collega’s leren kennen die vergelijkbare ervaringen hebben als ik. Met hen kan ik van gedachten wisselen, we delen ideeën en ze dragen hun steentje bij aan de Poco Loco-presentaties.

Hoe vind je een balans tussen je werk & je privéleven?
Mijn enthousiasme en gedrevenheid voor Poco Loco zijn zo groot dat ik er makkelijk dag en nacht mee bezig kan zijn. Het is mijn grote valkuil. Het eigen bedrijf dat ik ervoor wilde opzetten is om die reden gestrand: ik ging maar door en door. Het is een logisch gevolg als je bezig bent met iets waarin je echt gelooft, wat van binnenuit komt. Tegelijkertijd is het steeds weer een heftige confrontatie met de belangrijkste beperking die ik door mijn stoornis heb: mijn draagkracht is beperkt en als ik over de grens ga, herstel ik daarvan niet door een nacht extra lang te slapen of een dagje rustig aan te doen. Ik moet dus voortdurend heel bewust keuzes maken.

Wat heb je geleerd van het ondernemerschap?
Wat ik heb geleerd van mijn missie is hoe bevrijdend het is als je jezelf de kans geeft te doen wat je echt wilt doen. Waarvoor je een soort innerlijke noodzaak voelt om het te doen. Met Poco Loco maak ik niet alleen in het algemeen werknemers met een psychische aandoening zichtbaar. Ik ben zelf veel zichtbaarder geworden. Ik sta meer dan ooit voor wie ik ben en voor wat ik kan. Hoe vaak ik hierdoor ook tegen mijn grenzen aanloop: ik ben er zoveel sterker en zekerder door geworden! Ik geloof erin dat je je talenten pas optimaal kunt ontplooien en benutten als je jezelf kunt zijn. En dat is wat ik met Poco Loco ook probeer uit te dragen. Het klinkt tegenstrijdig, maar je kracht blijkt juist uit het laten zien van je kwetsbaarheid.

Wat is kenmerkend voor de manier waarop jij werkt?
Mijn enthousiasme, mijn gedrevenheid, mijn innerlijke vuurtje. Ik gá ervoor.

Waar kunnen we je bereiken?
Op mijn website http://www.ditismarsmania.nl/kun je me via mijn blog vrijwel dagelijks volgen. Je vindt er ook een contactformulier. Ik mail of bel je zo snel mogelijk terug als je wil weten of ik een presentatie of workshop binnen jouw organisatie kan verzorgen. Via Twitter kun je me vinden onder @mariekesweens en Poco Loco heeft een Facebookpagina: www.facebook.com/projectpocoloco.