Troost je, je bent heus niet de enige die wel eens tegen de kinderen schreeuwt

Toen mijn zoon ongeveer twee jaar oud was, stelde ik tevreden vast dat ik eigenlijk nog nooit echt boos op hem was geweest. Kon me er ook werkelijk niets bij voorstellen. Tuurlijk, ik vond zijn huilen wel eens overdreven hard en aanhoudend. En van mij hoefde hij ook heus niet midden in de nacht klaarwakker tegen me aan te gaan zitten kletsen. Maar als ik dan die lieve snoet en die lekkere spekbeentjes zag, nam ik heel veel voor lief. Little did I know!
Ondertussen zijn de keren dat ik boos, wat zeg ik, razend ben geweest op mijn kinderen helaas niet meer op één hand te tellen. In het begin lag ik daarover behoorlijk met mezelf in de knoop. Maar ik heb het ondertussen geaccepteerd. Als onderdeel van het ouderschap. Moeders, troost je; je bent heus niet de enige die wel eens gilt en krijst. Dat hoort erbij. Dit blijkt ook uit de enquête die ik uitschreef. Bijna de helft van de vrouwen die reageerde, zegt versteld te staan over de manier waarop ze uit kan vallen tegen partner of kinderen. Ruim 20% geeft zelfs ruiterlijk toe dat ze regelmatig tegen de kinderen staat te schreeuwen.
Moederschap doet dingen met je waarvan je niet wist dat je het in je had! Als tegenhanger wil ik daarbij opmerken dat de overgrote meerderheid (80%) het aller-leukste van moederschap vindt, dat je zo ongelooflijk van je kinderen kunt genieten.

Afbeelding: http://mycrappyneighbor.com/2011/07/12/loud-swearing-mom-for-a-neighbor/