Geef dat aanrecht dan ook aan de vaders!

Er is al ZO veel geschreven over vrouwen & werk. In Nederland. Er zijn ZO verschrikkelijk veel meningen en standpunten. Mij kun je niet zo snel meer verassen. Dan weer worden ze weggezet als verwende prinsesjes die zonder enige tegenprestatie de staatskas hebben geplunderd met hun dure opleiding, dan weer als luiwammesen die het wel lekker vinden een beetje thuis aan de rosé te zitten op kosten van hun man. Kenmerkend voor deze discussie zijn twee dingen:

•  vrouwen komen er bekaaid vanaf; er lijkt weinig positiefs te melden over de werkende vrouw in Nederland. Ze wordt vooral van van alles beticht.
•  mannen en hun rol in de unit ‘gezin’ ontbreken structureel in de discussie.

En toch werd ik vandaag verrast. Door – jawel – opnieuw een stuk over de Nederlandse dames-deeltijdkampioenen. Als ik er zo eens even over nadenk vind ik het het beste opiniestuk dat ik in tijden heb gelezen. Niet alleen is het een gebalanceerd stuk met een kop en een staart, maar het is vooral de toon die me aanspreekt; nergens bitter, zuur of aanvallend (nou ja, op een geestige sneer naar MKB-Nederland na, maar ook die wordt verpakt in een quote van dhr. Asher). Ik vind het een positief verhaal met een duidelijke oplossing. Een pleidooi. Om het vaderschapsverlof for daddy only zo spoedig mogelijk in Nederland in te laten voeren. Het stuk wordt onderbouwd door allerhande overtuigende onderzoeken en rapporten en vat in feite de hele zich al jaren voortslepende discussie samen. Zonder ook maar ergens venijnig of beschuldigend te worden. Het is  vooral overtuigend en uiterst logisch. Waarom is dit niet al lang ingevoerd in Nederland?

 Goede vraag! Misschien omdat dit de eerste keer is dat een man zich zo fier uitspreekt over dit onderwerp? De discussie is voor mijn gevoel al ZO lang een (vaak venijnige) discussie tussen vrouwen en gericht op vrouwen. Nog niet zo heel lang geleden wees onze minister van OCW in Trouw met een beschuldigende vinger naar de Nederlandse deeltijdwerkende vrouw. Ik krijg meestal een naar gevoel van dit soort incidenten, en de oplaaiende discussie die erop volgt. Het gevoel dat we geen stap verder komen en dat vrouwen zich alleen maar slechter gaan voelen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Van dit stuk in De Correspondent krijg ik helemaal geen naar gevoel. Integendeel. Ik word hier blij van. Ja, laten we de zorgtaken vooral delen en zo spoedig mogelijk een fatsoenlijk vaderschapsverlof invoeren. Dank Rutger Bregman!

Foto Rob Philip; in 2015 verschijnt zijn boek “Nieuwe vaders” met afbeeldingen van vaders met hun  pasgeboren eerste kind.