Sollicitatie

Er zaten drie mensen tegenover me. Ze keken me geïnteresseerd aan. Zij stelden de vragen, ik gaf antwoord. Zij zaten aan de ene kant van de tafel, ik aan de andere kant. Ze hadden een casusje zus, een situatietje zo en ze waren reuze benieuwd hoe ik dat allemaal aan zou pakken. Ik deed mijn uiterste best goed voor de dag te komen. Maakte mezelf misschien hier een daar een íetsje beter dan ik in het echt ben. Nouja, ik dikte hooguit wat aan. Want ik ben er eigenlijk helemaal niet goed in. Mezelf verkopen. De andere kant van de tafel was helemaal in het gesprek verdiept. Er werd naar me geknikt en gemompeld, er werd nog eens wat verder doorgevraagd. Er werd zelfs een grap gemaakt en gelachen. De andere kant van de tafel zag er reuze ontspannen uit. Ik daarentegen zat er strak gespannen bij. Ik keek naar de drie mannen. Ik was twee maanden zwanger.
Ik kreeg de baan eerst wel, maar toen toch ook weer niet. Want toen had ik verteld dat ik zwanger was. Twee maanden. En toen leek het ze toch niet zo heel erg handig, voor deze functie dan. Het was helemaal niet zo heel lang geleden.