Crocodile mom!

Ken je haar, de Tiger Mom? Ik moet zeggen, ik kan haar wel waarderen. Gewoon eens even een totaal ander geluid. Tuurlijk, ze gaat tegen alle Westerse (Nederlandse?) opvoedtheorieën en onderbuikgevoelens in. Want zij zegt doodleuk tegen haar dochter dat ze de tekening die dochter voor haar gemaakt heeft niet mooi genoeg vindt “foeilelijk, ga een nieuwe maken!”. En ze duwt haar andere dochter honderd jaar pianoles en miljoen uur pianostudie door haar kleine meisjesstrotje. Dat soort van dingen. Dat zijn we hier niet meer gewend. En het is ook niet zo dat ik dat nou meteen goedkeur, laat staan ambieer. Ik moet er niet aan denken zo op te voeden. Maar ik krijg wel eens het gevoel dat we hier iets toch niet helemaal goed doen. Dat we wel érg op onze kinderen gefocust zijn. En eigenlijk vind ik het niet normaal dat mijn kinderen dát heel normaal vinden. Ik heb toch echt de illusie dat ik meer ontzag voor mijn ouders had dan mijn kinderen voor mij. Toch?
Gister zag ik een rood aangelopen moeder met twee schreeuwende kinderen op de fiets. Je kon moeder nauwelijks zien want er zat een enorme reuze krokodil om haar heen gewikkeld. Van pluche wel te verstaan. Het kostte haar vreselijk veel moeite om de fiets met wiebelende, schreeuwende kinderen inclusief school- en gymtassen én de krokodil in bedwang te houden. De groenteboer riep haar toe, ‘wat heb jij nou om je nek?’. Op het paars aangelopen hoofd verscheen onmiddellijk een strakke glimlach ‘themaweek dieren op school, leuk he?’ klonk haar stem over straat. Op dat soort momenten denk ik, we slaan hier een beetje door in onze opvoeding. Misschien moet ik crocodile mom eens met tiger mom in contact brengen?!

foto jimmiehomeschoolmom