Mam, je hebt drilbillen

Zelden zag ik zoveel verbijstering op het gezicht van mijn zoon. Ik had een rondje hardgelopen en sloot dat af met wat rek-en-strek oefeningen in de badkamer. Je moet het ouder wordende lijf toch een beetje strak, sterk en lenig houden. Vooral dat laatste spreekt tot mijn verbeelding. Het lijkt me heel leuk om later zo’n oma te worden die zichzelf soepeltjes in de lotushouding vouwt of haar benen in de nek legt.

Ik lag net in opperste concentratie op de badmat mijn lijf nog wat verder uit te putten met een stevige buikspieroefening toen de deur openzwaaide. “Ho-o-i-i-ii??!” Een begroeting die overging in een vraag en toen stokte. Mijn zoon maakte zijn entree, stond als aan de grond genageld en keek me vol verbazing (afgrijzen?) aan. “Wat ben JIJ aan het doen?!” Nou, gewoon, wat buikspieroefeningen, legde ik hem uit. “Mam, dit kan écht niet!!! IK doe buikspieroefeningen, moeders doen dat niet”. Verbijstering maakt plaats voor vermaak. Geamuseerd volgde hij mijn bewegingen.  “Haha, moet je kijken hoe grappig dat vel heen en weer beweegt”, hij boog zich nu voorover en maakte een studie van mijn zwabberende bovenarmen. Ik gaf het op en hees mezelf overeind. “Hallo! Je hebt drilbillen mam”, kijk daar had je mijn dochter. Vrolijk sloeg ze op mijn kont.

Niet om het een of ander, maar toevallig kan deze moeder met drilbillen en lellende armen en al nog steeds een bruggetje maken of de radslag doen! Er komt vast een dag dat mijn bloedjes dit op waarde weten te schatten. Ha!