Hoe je van een ruïne een paradijs maakt

Afgelopen zomer was ik in Frankrijk. Op een plek waar ik al eerder was geweest, maar dat was héél lang geleden. Een prachtige plek, in the middle of nowhere. Ik vertel natuurlijk niet waar want dan is het straks niet meer in the middle of nowhere.

Het is een heel eind rijden, maar niet vervelend als je ondertussen een kasteel en wat vrienden aandoet. Als je dan uiteindelijk in het dorpje bij de mooie plek komt, moet je nog eventjes doorrijden en dan plots links een bergpad omhoog nemen. Dan slinger je 2,5 km verder omhoog, door velden en een bos en dan opeens bereik je het: een mooie oude Franse hoeve, bestaand uit een woonhuis en twee vakantiewoningen. De eigenaar woont – je raad het al – in het woonhuis. Deze Nederlander verloor ooit zijn hart aan de streek, een vrouw én een ruïne.
Toen ik hier zo’n 25 jaar geleden voor het eerst kwam, zag het er allemaal heel anders uit. De hoeve bestond vooral uit meters afgebrokkelde muur en bergen gruis en puin. Met heel veel voorstellingsvermogen, kon je er iets meer in zien dan dat, maar het was lastig. Er was één gezellig klein vakantiehuisje uit de ruïne opgetrokken (voor inkomsten om weer verder te bouwen) en de eigenaar en zijn gezin woonde in een kwart van wat nu hun woonhuis is.

Op een middag dronken we afgelopen zomer een borrel bij de eigenaar. Terwijl ik het betreurde dat mijn Frans zo bar slecht is, waardoor ik nauwelijks een woord met de vrouw des huizes kon wisselen, kreeg ik steeds meer oog voor het huis. Het zag er werkelijk fan-tas-tisch uit! De keuken ging over in de woonkamer, dan in een bijkeuken die weer overging in een prachtige studeerkamer slash bibliotheek met vleugel. Boven was een muziekzaal en vanaf het prachtig aangelegde terras keek je over de moestuin heen, uit over het dal en de bergen in de verte. Het absolute hoogtepunt vond ik de eigen waterbron, IN de keuken. Een natuurlijke bron, geïntegreerd in je huis! Zoiets geweldigs heb ik nog nooit gezien.

Eigenlijk kon ik me dit helemaal niet herinneren? Binnen hingen foto’s, van hoe het vroeger was, en hoe deze Mas, stap-voor-stap is verandert van een bouwval in een serieus paradijs. Weer een prachtig voorbeeld van hoe je, als je maar volhoudt en je niet laat ontmoedigen door tegenslagen – want reken maar dat die er waren -, je op een dag die droom werkelijkheid kunt maken. Santé!